Foz do Iguazu!

Warning: Shit ton of pictures have been taken this week. We can´t share them all, but we will try.

Hallo people! 

Hier zijn we weer, met nieuwe verhalen. We hebben jullie achtergelaten op de zondagavond, toen we richting Foz do Iguazu gingen. Het is al weer een tijdje terug, ondertussen zitten we lang en breed in Chili. Maar hier komt ie alsnog!

Dag 5: Che Lagarto

De nachtbus naar Iguazu was niet 100% geslaagd aangezien Merel geen oog dicht had gedaan. Gelukkig konden we vroegtijdig inchecken bij ons Iguazu hostel, Che Lagarto Hostel, wat resulteerde in een paar uurtjes op bed liggen. Heerlijk bijkomen.

Vervolgens zijn op verkenning gegaan door het stadje, voornamelijk op zoek naar voedsel. Ook de eerste boodschappen gedaan in de veronderstelling dat we zouden gaan koken die avond. Helaas kwam dat er niet van en moest het koken nog even op zich laten wachten. Dit kwam namelijk doordat het zo intens lekker was op het dakterras van ons hostel (hierdoor werd ook Blog 1 een dag verlaat. Oeps). 

De cocktails waren genieten, de muziek ontspannen (heerlijke onverwachte deephouse beats), het uizicht was prachtig, de zonsondergang nog mooier. De eerste avond dat we echt hebben kunnen genieten van de zomer hier in Zuid Amerika. 

Dag 6: Iguazu, Brazilian Side

Iguazu Falls zijn de beroemde watervallen op de grens van Brazilie en Argentinie. Op advies van velen zijn we begonnen met de Braziliaanse kant. Deze is prachtig op zichzelf, maar de Argentijnse kant zou veel mooier moeten zijn. Save the best for last as they say. 

We zijn vroeg op pad gegaan omdat je dan mooie regenbogen zou kunnen zien. Later hoorden we dat deze ook gewoon in de middag aanwezig zijn. Oh well! Uiteindelijk hadden we een ochtend nodig om de watervallen goed te bekijken. Het was erg prachtig (inclusief de regenbogen) en vooral indrukwekkend om zo dichtbij te staan en het watergeweld van zo dichtbij te zien. Hiervan wordt je natuurlijk ook een beetje nat, maar dat hoort erbij. We wilden in de middag misschien nog een activiteit doen, maar besloten dat voor de volgende dag te bewaren.

Hierna voornamelijk gechilld in het hostel en ´s avonds gegeten bij een heel lief italiaans restaurantje. Ze liepen rond in ´traditionele´ italiaanse kleding. Helaas was de engelse kaart niet helemaal accuraat, waardoor er ipv ananas een rare roomkaas zat. Ze waren wel echt adorable en deden hun best om met ons te communiceren met handen en voeten.

Dag 7: Iguazu Argentinian Side

De volgende dag gingen we met Praktik Touroperators naar de Argentijnse kant. Hier hebben we Wilson ontmoet, de chauffeur, en Nathan (NL) en Hannah (South Korea). Dat maakte deze dag ook extra leuk, want Nathan, als bioloog, heeft ons veel meer informatie kunnen geven over de gehele omgeving (alle bloemetjes en beessies passeerden de revue). En ook al konden we het de dag ervoor bijna niet geloven, de Argentijnse kant is inderdaad nog zoveel indrukwekkender dan de Braziliaanse kant. Ook is het hele park eromheen meer een ervaring en is er meer te doen behalve de falls.

Wij besloten dan ook om in de ochtend een boottochtje te maken. Door de watervallen heen. Beiden braaf onze regenjasjes aangetrokken, maar dat had niet erg veel nut. Dachten we dat we in Brazilie nat waren geworden... Het was een enorm gave ervaring om de watervallen van zo dichtbij mee te maken, nog dichter dan de dag ervoor, en om onder de watervallen door te varen! Het gaf een enorme adrenalinestoot. Ook al zag je niet zoveel, maar die kracht... Wow!

Na het boottochtje gingen we een broodje eten, want van al dat lopen en die adrenaline wordt men toch hongerig! Chris had heel lief een subway broodje gehaald. Laat nou net iemand anders die broodjes ook heel lekker vinden... In het park heb je namelijk de plaatselijke stofzuiger, een caoti-mundi (soort wasbeer) die constant op zoek is naar voedsel. Deze beesten zijn over het algemeen niet heel gevaarlijk, maar dragen wel ziektes bij zich dus is toch oppassen geblazen. Je kan je indenken dat wij aardig schrokken toen meneer de wasbeer op tafel klom en graag het broodje van Chris begon op te eten! 

Hierna gingen we naar de Devils throat, het hoogtepunt van de Falls. Het duurt ongeveer een uur voordat je er bent, maar dan heb je ook wat. We hebben een half uur a 3 kwartier daar gestaan om het helemaal in ons op te nemen. We hadden er waarschijnlijk nog wel een paar uur kunnen blijven... Het is zo indrukwekkend, bijna niet te beschrijven en sowieso niet vast te leggen op foto´s. Maar we hebben ons best gedaan!

's avonds hebben we weer lekker gechilled op het dakterras met Sol bier en Caipirinha`s. Overigens Merel`s nieuwe favoriete drankje! De volgende dag vlogen we door naar Santiago, Chili. Hierover later meer!

Veel liefs en tot snel!

Merel en Chris