San Pedro de Atacama

Zijn we weer! Zo snel achter elkaar! Sinds de laatste blog weer veel gebeurt, maar eerst tijd voor onze avonturen in San Pedro de Atacama, een woestijndorp wat overstroomd wordt door toeristen, but with good cause, want het ligt in een prachtige omgeving. We hebben aardig veel foto´s gemaakt, en een kleine selectie toegevoegd. Chris had niet al haar foto´s geupload, dus helaas weinig foto´s van Merel dit keer :( En vergeet niet af en toe op de foto te klikken voor een grote versie!! 

Dag 21: Bye Bye, Zwaai Zwaai La Serena

Onze laatste dag in La Serena. Na nogmaals een brak ontbijtje zijn we door het stadje gaan lopen, op zoek naar de laatste cadeautjes en een completo voor Chris. Heerlijk. Daarna was het tijd om de backpack in te pakken (het laatste wasje moest nog even drogen) en te vertrekken. Na afscheid te hebben genomen van iedereen kwamen Lorena, Pablo en Amanda ons ophalen om ons naar het busstation te brengen. De bus liet even op zich wachten, maar kwam uiteindelijk alsnog! Het was niet een moderne bus, zoals verwacht met usb aansluiting, werkende airco, goede wc... Nee, dit was een gouwe ouwe waarbij de wc deur een eigen leven leidde, waar wij naast zaten. Gelukkig mochten we na 8u (halverwege de gehele reis) van bus verwisselen en kregen we de beloofde hypermoderne bus om nog even 8 uur te kunnen slapen. Wat een feest! Ook hadden we op een gegeven moment een stop, waar we een lekker broodje hotdog konden krijgen. Good enough om de 16u door te komen.

Dag 22: Rude awakening

Na een busrit van ruim 16u kwamen we om 08:30 aan in het slaapstadje genaamd San Pedro de Atacama. Na een kwartiertje hobbelen arriveerden we bij hostel Aji Verde, wat aan de rand van de stad ligt. Toen we dit hostel boekten was er niet heel veel meer over, en het leek ons heel leuk om in een tent te slapen! Super goed idee dachten we.

Niet echt.

De tent had een hele aparte geur (schimmel) en moesten we eerst even laten luchten. Daarna was het eigenlijk te warm om in de tent te slapen (bloedheet), maar we waren beide zo moe dat het toch wel lukt om tot 13:00 even een dutje te doen. Ook hadden we even het hostel verkend, en dat viel ook enigszins tegen. Geen warme douche, de gemeenschappelijke ruimte was redelijk karig, de keuken was vies en het personeel chagrijnig. Na Cosmo Elqui was dit even slikken.

Rond 15:30 zijn we San Pedro gaan ontdekken, in de hoop dat het hoogtepunt van de hitte voorbij was.

Niet dus.

Er was bijna geen schaduw en de zon strafte onze ontdekkingsneiging goed af. Vervolgens waren ook nog veel winkeltjes dicht. We hebben onderdak gezocht in 1 van de eerste restaurantjes die we tegenkwamen waar we een half kippetje en frietjes hebben gegeten. Na daar geschuild te hebben zijn we op zoek gegaan naar de main street van San Pedro. Nou bestaat San Pedro niet uit veel straten (We gokken op zo´n 10 à 15), maar de main street is toch wel een happening. Deze straat heeft het gevoel van een oude amerikaanse western en zit vol met travelagents, winkeltjes, restaurantjes en een massage salon! Rond 17:00, als de hitte draagbaar was, werd deze straat pas druk.

Qua boodschapjes doen was het vrij interessant. Er zijn in dit dorp geen echte supermarkten, meer een heleboel kleine winkeltjes waar je hopelijk wat voedsel kan vinden. We hadden boodschapjes gedaan voor het eten ´s avonds (uiteindelijk niet opgegeten ivm moeheid), maar het was lastig om echt een gerecht te bedenken uit de ingredienten die de winkel had liggen. Uiteindelijk was t een wirwar van een zakje diepvries groentjes, rijst en een pasta saus met vlees erin. Jam. Toen we vroegen aan de meneer of hij ook cerveza´s had, kregen we alleen een semi-boze blik en twee woorden: "No. Mal."  Duidelijk. Gelukkig was er om de hoek een alcoholwinkel en konden we daar onze slag slaan. Kennelijk hebben ze in San Pedro maar een aantal winkels die alcohol verkopen. De reden hoorden we later pas.

We hebben deze dag verschillende tours geboekt: een dagtour naar verschillende meren op de vrijdag, een 2u stadstour en een halve dag tour naar de Maan Vallei op de zaterdag. ´s Avonds zijn we vroeg ons bedje ingegaan.

Dag 23: Lakes, lakes and more lakes

Onze eerste dagtour. De wekker ging om 06:30, want we zouden tussen 07:00 en 07:30 opgehaald worden. Ontbijt zat bij de tour inbegrepen dus dat scheelde gelukkig veel tijd. Voor deze dag hadden we een combinatie tour gedaan, we zouden naar Lagunas Altiplánicas en Piedras Rojas de Hierro gaan. Wel hadden we beide heeeeel slecht geslapen. Hoe warm het overdag was, zo koud was het ´s nachts. Ook werden we gek van de honden. In Chile zijn enorm veel straat honden te vinden en in San Pedro zijn dat er bovengemiddeld veel en ´s nachts maken ze er een feestje van. Het hostel heeft ook twee honden en gebruiken ´s nachts het terrein als speelterrein. Wat een rotnacht!

En dit was duidelijk gedurende de dag. We vielen, samen met Carla (een meisje uit Santiago) de hele tijd in slaap op de voorste bank van de bus. Eigenlijk zodra we weer terug in de bus waren vielen we alle 3 prompt in slaap. Carla was op vakantie, de zomervakantie van zuid amerika was die week begonnen, met haar vriend David. Heel veel hebben we alleen niet met ze gepraat omdat we beide vrij moe waren. Ook was er nog een hip Amsterdams stel mee op de tour, waar we ook een beetje mee hebben gekletst. Een aardig stel, maar niet helemaal onze mensen.

De tour was prachtig! We zijn op 5000m geweest qua hoogte. Chris had er wel last van, maar door de Coca Thee en gewoon het lichaam wat tijd geven ging dat wel weer voorbij. Wel viel het aantal flamingo´s tegen, maar goed. Je kan niet alles hebben. Alle laguna´s waren een prachtig aanzicht. Pictures say a thousand words!

Toen we terugkwamen van de tour zijn we even gaan douchen en vervolgens het dorp in gegaan om even wat te eten. Chris had online een beetje gekeken naar recommendations en we hadden beide wel zin in een pasta, dus besloten we naar pizzeria el Charrua te gaan, die goed stond aangeschreven. Het restaurantje was vrij klein en zat ook wel vol. We hadden het geluk dat er net een tafel vrij kwam. Na de kaart even bekeken te hebben besloot Chris voor een pasta pesto met spekjes te gaan en Merel (na wikken en wegen tussen de pasta en een pizza) besloot voor pasta carbonara te gaan. Helaas kwamen we er na 2 happen achterdat ze toch niet zo goed waren in pastaatjes maken... Dus hebben we er nog een pizza bij besteld. Gewoon omdat het kon.

We besloten de dag vroeg af te sluiten in verband met de lange en mooie zaterdag die gepland stond. We zouden namelijk 2 tours doen en natuurlijk Oud en Nieuw vieren!

Dag 24 part 1: Tours!

Onze Oud & Nieuw plannen waren nogal vaag op de zaterdagochtend. We hadden gehoopt dat we bij een leuk hostel zouden zitten en daar een leuke groep backpackers zouden ontmoeten waarbij we konden aansluiten. Helaas. Toen dachten we, misschien ontmoeten we mensen met een geweldig plan bij de tour van vrijdag. Ook dat was niet gelukt. Dus op zaterdagochtend, 31 december, wisten we nog niet precies wat we gingen doen. Of gewoon weer een vroeg avondje (je zou bijna denken dat we ziek zijn), of op straat (als dat uberhaupt zou mogen), of misschien een kaartje kopen voor 1 van de feestjes die we aangeprijsd zagen door de stad (wel duur!), of misschien naar een woestijnfeest (maar illegaal en zoveel logestieke problemen dat we dit sowieso niet zaten zitten. Oh wat zijn we goed opgevoed!).

Onze hoop was een klein beetje gevestigd op 1 van de tours van zaterdag. In de ochtend zouden we een stadstour doen en in de middag naar de moon valley. Misschien dat we daar dan eindelijk vriendjes zouden ontmoeten zoals in La Serena, want dat begonnen we wel een beetje te missen.

De zaterdagochtend tour was een gratis tour waarbij je aan het eind fooi kan geven naar wat jij het waard vindt. We verzamelden 10u op het algemene plaza en het zou 2u duren. Dit was best interessant, want het is geen groot dorp. We kwamen aan op het plaza en zagen daar twee Wally´s staan! Onze gidsen! Hilarisch, want ons hockeyteam was vorig jaar als Waar is Wally verkleed tijdens het hockeytoernooi. Een goed begin van de dag!

De toer bestond uit verschillende mensen, waaronder een franse jongen Jules, een duits stelletje Christian en Sara, en een amerikaanse jongen (dit bleek uiteindelijk het vriendje van de gids te zijn!). De gids was een Chileense jongen met een duidelijk Amerikaans accent (vanwege t vriendje dus) en wist veel te vertellen over het stadje, waaronder een boel geschiedenis waarbij onze gedachtes stiekem afdwaalden. Wel legde hij uit dat het dorp gelovig is en dat het stil moet zijn om middernacht. Ook mag er niet gedanst worden in de kroegen. Mocht dat wel gebeuren dan sluiten ze vaak de luiken of vragen de eigenaren of iedereen weer wilt gaan zitten zodat ze niet in de problemen komen. De uitkomst hiervoor zijn de illegale woestijnfeestjes die elk weekend georganiseerd worden. Druk bezocht door Argentijnen, deze woestijnfeesten kunnen tot diep in de nacht doorgaan en er is zelfs vervoer te regelen van en naar het feest. Problematisch wordt het als de politie het feestje komt opdoeken. Ze laten de toeristen dan met rust, maar dan sta je wel in de midden van een woestijn zonder vervoer terug. Ook wordt er op die feestjes veel drugs gebruikt, voornamelijk cocaine. Ook is een cactus zeer populair in San
Pedro. Als je deze cactus goed bereid is het een sterke hallucinerende drugs. Vaak betalen toeristen om met een aantal locals de woestijn in te gaan en deze cactus ongestoord tot zich te nemen. No worries parents, wij zijn gewoon braaf! Maar wel een zeer educatieve tour niet?

We zijn in ieder geval het stadje twee keer rondgelopen en hebben veel uitleg gekregen over hoe de stad is zoals het is. Ook over andere planten en bomen die medische doeleinde hebben, waar je het beste souvenirs kon kopen, het lekkerst kan eten en het best kan stappen. We eindigden bij de begraafplaats. Wat Merel zeer interessant vond, maar Chris te ongemakkelijk. We liepen doodleuk over alle graven heen, aangezien het niet zo netjes is aangelegd als in Nederland. En kregen
uitleg over verschillende dingen terwijl er andere mensen hun dierbaren aan het bezoeken waren. Maar goed, het is wel een interessante manier om meer over de geschiedenis van de stad en de mensen te weten te komen.

Nadat de tour was afgelopen hebben we aan iedereen hun Oud en Nieuws plannen gevraagd. Uiteindelijk besloten we om samen met de franse jongen en het duitse stel naar hetzelfde feest te gaan voor 15000 pesos (20e) en af te spreken voor een drankje tussen 22:00 en 23:00 bij de plaza. Eindelijk plannen!

Toen begon het haasten. We moesten namelijk voor die avond, 1 januari en 2 januari (ons vertrek richting bolivia) voorbereiden.

We moesten nog boodschapjes doen, lunchen, geld wisselen voor Bolivia, blog schrijven en foto´s uploaden binnen 3u tijd. Ruim zou je zeggen. Maar Chile gaat zo op z´n eigen tijd. Vooral het internet. Ergens in dit gehaast zijn we ook nog Carla en David tegen gekomen en hun verteld van onze plannen. Zij waren van plan om gewoon op straat rond te kijken, maar misschien zouden we ze nog zien. 

Na dat alles was het tijd voor de toer naar Moon Valley. Onze toerleider was een hyperactiefmannetje die oorspronkelijk Duits was, maar 10 jaar geleden naar Chile is verhuisd. Hij kon uren lang lullen. Het jammere was, zoals vaker gebeurt is, dat we de enige waren die geen Spaans konden. Als gevolg hiervan gaat de gids een uur praten in het Spaans, en wij krijgen de 5 minuten Engelse uitleg. Maar ach, heel
veel wat hij ons alleen vertelde was ook niet heel boeiend, dus zoveel zullen we niet gemist hebben.

Onze eerste stop was Moon Valley. Het was 15 minuten omhoog klimmen naar de kam van een heuvel waarna je prachtig uitzicht had over een krater. Het 15 minuten omhoog lopen was zwaar. Heel zwaar. Ten eerst was het voornamelijk zand waarop we liepen, en ten tweede ligt SanPedro op 2400m en ben je een stuk sneller uitgeput. Maar het was de klim wel waard, want wat een uitzicht... Wow! Toen we de kam beklommen had Chris wel een beetje last van hoogtevrees, maar Merel was net een berggeit (of alpaca?) en hobbelde rustig heen en weer. Onze schoenen zijn echt een uitkomst wat dat betreft. Je hebt op alles grip, en dat is zo fijn
om te ervaren!

De volgende stop waren de 3 Maria´s. We kregen hele uitleg die we alsnog niet snapten. Het waren in ieder geval 3 stenen. Of eigenlijk nog maar 2.5 Maria´s, omdat een franse toerist ooit had bedacht dat hij wel een goed uitzicht zou krijgen vanaf 1 Maria. Die vervolgens mooi in elkaar stortte. Toen werd het dus kennelijk 2 Maria´s en een Pacman (de woorden van de gids). Na het bezichtigen van deze ´mooie´ bezienswaardigheid zijn we nog steeds zeker wat nou precies de Maria´s
zijn. We waren in ieder geval na 5 minuten al uitgekeken en besloten maar in de bus te wachten. Merel ging haar nagels maar even bijwerken.

Daarna gingen we naar de Zoutgrot, en dit was voor ons beide toch wel het hoogtepunt. De gids nam ons mee een grot in (met de andere, no worries). De zaklampjes gingen aan en gebukt gingen we door de grotten. Merel haar claustrofobie kwam even om de hoek kijken (zo hebben we beide iets!), maar dat ging allemaal goed. Toen we uit de grotten kwamen moesten we omhoog. Als twee aapjes klauterden we omhoog, vooraan de groep. Nogmaals kwamen de schoenen goed van pas!

Uiteindelijk eindigden we boven de grotten met een prachtig uitzicht. En mochten we via de buitenkant van de grotten weer naar beneden. Beiden vonden we het heerlijk om zo lekker bezig te zijn in plaats van naar drie stenen staren.

Het was onderhand al half 8. Wij hadden de verwachting dat we 8u weer terug in het dorp zouden zijn, dus we waren klaar om terug te gaan. Adrenaline van het klimmen en hypere energie gierde door onze lichamen, klaar voor Oud en Nieuw. Ook waren we heel bewust van het feit dat om 8u in Nederland al 00:00 zou zijn. Dus we hadden ook wel behoefte aan internet.

Alleen was er dus kennelijk nog een stop.

We zouden naar een viewpoint gaan waar je prachtig uitzicht had op de zonsondergang. Eerst waren we een klein beetje teleurgesteld, maar uiteindelijk was het wel een mooi einde aan de dag en 2016. We hebben met water geproost op het Nederlands Oud en Nieuw terwijl we met een boel andere toeristen genoten van het prachtige uitzicht.

Dag 24 Part 2: Party Time!

We waren om 21:00 weer terug in het hostel, na nog even snel extra bier te hebben gehaald, en dit werd weer haasten aangezien we beide moesten douchen en koken en eigenlijk om 22:00 hadden afgesproken met de andere. Uiteindelijk hadden we 23:00 afgesproken. In die twee uur hebben we om de beurt gedoucht en gekookt. En eindelijk met een aantal mensen van het hostel gepraat en vriendjes gemaakt (succes!). Om 23:00 richting de plaza vertrokken.

We gingen lopend naar het centrum en zagen langs 1 straat 2 mensen op de stoep van een hostel zitten. We waren er niet echt op aan het letten aangezien we al laat waren, maar nadat we iets verder waren hoorde we opeens: "Hey are you from the Netherlands?" We draaiden ons om en liepen een stukje terug terwijl we antwoorden. Het bleken de twee Duitse dames van La Serena te zijn! Alle 4 waren we helemaal blij om elkaar te zien! Zij bleken ook een rot hostel te hebben en waren nog een beetje op zoek naar gezelligheid. We nodigden ze natuurlijk uit om drankjes met ons te doen op het plaza, en ze beloofden te komen!

 Toni en Christina
Dus een half uur later stonden we met een groep van 8 op het plein drankjes te drinken! Jules en Claire (zijn vriendin), Christian en Sarah en Christina en Antonia. Drie Chrissen in 1 groep, wat wil je nog meer? Nadat iedereen zich had voorgesteld (ook wij aan de duitse dames, want we wisten allemaal elkaars namen niet meer) ging het feestje van start. Vervolgens kwamen we ook Carla en David weer tegen en hebben we daar ook heel gezellig mee staan kletsen. We beseften ons vrij goed dat we opeens van 0 vrienden naar 8 vrienden waren gegaan, en dat was echt super tof! 
 Sara en Christian

 Carla en David
Om middernacht hebben vuurwerk in de verte gezien, een champagne fles geopend (wat we van de fransen geen echte champagne mochten noemen. Fair enough, het was ook troep), en het ritueel van poppen verbranden aanschouwd. Kennelijk maken de mensen in San Pedro levensgrote poppen, zette ze op een stoel en verbranden die met Oud en Nieuw. Een braziliaan kon ons vertellen dat het te maken had met het verbranden van Judas, om wraak te nemen op hem. Maar goed. Er was 1 pop verkleed as Ash Ketchum van Pokem met bijpassende Pikachu. Dus hoe serieus dat nog genomen wordt... Er kwam in ieder geval een enorme stank vanaf, en op het eind zaten er nog 2 klappers in die ons nogal verraste! David
en Carla verzekerde ons ervan dat dit geen Chileense gewoonte is in ieder geval. Zij waren ook zeer verbaasd!

De avond liep niet geheel vlekkeloos. Er was een groepje vervelende lawaaierige dronken meisjes op ons afgekomen, die ons allemaal mateloos irriteerde. Alleen op een gegeven moment gingen ze weg en hadden ze er 1 achtergelaten. Dit dametje was enorm dronken en vroeg om de 5 minuten Chris haar naam. Die gaf haar dan ook elke keer weer een nieuwe naam. Er kwam niet heel veel meer uit dan dat ze geen Engels kon. Al vrij snel was onze groep haar vrij zat, Chris had alleen nog al medelijden met haar en heeftdr een beetje op sleeptouw genomen. Alleen zijn we haar, onderweg naar de bar, toch kwijtgeraakt. Gelukkig/Helaas zagen we haar 20 minuten later in de bar met al haar vriendinnen vrolijk dansen. Nog even een foto gemaakt voor de vorm.

 Puppy was tweede meisje van rechts

 Blije eitjes

We zijn welgeteld een uur binnen geweest in de club. Waarvan Merel ruim een half uur in de rij voor de WC stond. Toen Chris daarna in de rij ging staan duurde het echt te lang. Dan maar naar buiten en tussen de auto´s plassen met wat WC papier van Merel. Onderweg terug naar binnen kwamen we Carla en David weer tegen (die hadden geen kaartje gekocht voor de bar). Daar waren we zo gezellig mee aan het kletsen (en Merel ging proberen te dansen op de Chileense manier) dat we niet
door hadden dat de deur van de bar dicht ging en we niet meer naar binnen mochten. Oeps.

Op een gegeven moment zijn we terug gegaan naar het hostel. Chris is toen in bed gaan liggen en Merel is nog even een biertje gaan doen bij de gemeenschappelijke ruimte. Hier heeft ze eindelijk een leuke connectie gemaakt met iemand vna de crew van het hostel. Die overigens bij Amanda in de klas zat en dit deed als zomerbaantje. Kleine wereld!

 

Oud en Nieuw was echt prachtig. We hebben uiteindelijk een goede groep om ons heen gecreeerd en echt een top avond gehad!

Dag 25: Internationale Brakdag

Het nadeel van zo´n topavond is de volgende dag. Au. Chris wist niet waar ze heen moest van ellende. We hebben het tot 10/11u vol gehouden in de tent, daarna in de schaduw gaan liggen en langzaam aan eten. Chris was een potje ellende. Merel viel nog wel mee maar was ook niet echt gelukkig. Maar we konden wel lekker nagenieten van de avond ervoor. Maar een kater in de woestijn is geen pretje.

In de middag zijn we het centrum nog ingegaan op zoek naar eten en drinken. Plus, Chris had een massage van 1.5u ingepland. Heeeeeeeerlijk.

´s avonds hebben we onze spullen gepakt en vroeg op bed gaan liggen, want de volgende dag zouden we om 07:30 vertrekken naar Bolivia! We hadden besloten dat, hoewel het waarschijnlijk afzien zou worden, het wel de beste manier zou zijn om de Boliviaanse zoutvlaktes te zien en richting Uyuni te vertrekken.

Onze volgende blog zal dan ook hierover gaan! We hopen hem zo snel mogelijk weer te uploaden, want dan zijn we weer bijna up-to-date. Okay, niet echt, maar toch.

Veel liefs,
Merel en Chris